Reeds in de middelbare school droomde ik ervan om ‘later’ psychologe te worden en te werken van thuis uit, misschien wel met een eigen praktijk…
Ik belande echter door faalangst en leerproblemen in een BSO-richting (verzorging) waardoor aan het eind van de middelbare school niet alle opties bereikbaar leken.
In 2002 behaalde ik zo doende het A2 diploma “ziekenhuisverpleegkunde” en werkte een aantal jaren in verscheidene ziekenhuizen. Ik voelde onmiddellijk dat de droom niet weg was.
In 2006 trok ik opnieuw naar de Hogeschool en behaalde 3 jaar later de ‘bachelor in de sociale verpleegkunde’ ,
Hiermee kon ik alvast aan de slag met mijn coachende skills en deed jobs die daarop aansluiting vonden. De dienst voor gezinszorg ‘thuiszorg vleminckveld’ werd de laatste 8 jaar van mijn verpleegkundige carrière mijn vaste thuishaven.
Op privévlak kwam ik intussen in een storm terecht.
In 2016 werd ik voor de eerste keer mama van onze 3,5 maand te vroeg geboren zoon en dochter. Ze overleden vlak na hun vroeggeboorte.
In 2017 kwam ons 3de kindje (een dochter) ook 1,5 maand te vroeg ter wereld.
en belande door haar vroeggeboorte enkele weken op de neonatologie afdeling.
Later ontstonden nog nieuwe ziekenhuisopnames met medische kopzorgen en de controlefreak in mij schoot in een overlevingsmodus.
Alle verdrietige, boze, onmachtige en verwarrende gevoelens duwde ik in een hoekje. “Immer gerade aus” was het motto. Eigenlijk was het mijn overlevingsstand…
In de winter van 2018, na 2 jaar van dit ‘overleven’, bereikte mijn lichaam een breekpunt en uitte dit in een depressie / burn-out.
Door deze gedwongen stilstand vielen stilaan (oude en nieuwe) puzzelstukjes in elkaar. In mijn herstelperiode leerde ik mezelf beter kennen.
Zelfzorg en de (h) erkenning van behoeften werd een sleutelwoord.
Ik volgde rouwtherapie, psychotherapie en loopbaancoaching.
Via loopbaan coaching kwam ik tot de vaststelling dat ik toe was aan een nieuwe professionele uitdaging. Ik volgde mijn buikgevoel en ging op zoek naar mogelijkheden om een jeugddroom te verwezenlijken…
Na enkele coach opleidingen begon ik op mijn 37ste aan een 4 jarige therapeutenopleiding. (postgraduaat psychotherapie) op deze manier kon ik mijn eigen transformatieproces nog meer verdiepen.
Ik heb een zware maar waardevolle rugzak weten ombuigen tot een sterke kracht.
En mijn droom ging in vervulling!
Door eigen levenservaringen te laten steunen op een fundament van degelijke opleidingen hoop ik kwalitatieve ondersteuning en
begeleiding te kunnen bieden aan mensen die er nood aan hebben.
“I am not what happened to me
i am what i choose to become”
Carl Gustav Jung
